Στρατηγικές για την Καταπολέμηση της Βίας στους Αθλητικούς Χώρους

Η βία στους αθλητικούς χώρους παραμένει ένα διαχρονικό πρόβλημα, το οποίο συνήθως εντείνεται μετά από κάθε προσπάθεια να αντιμετωπιστεί. Όπως αναφέρουν οι τελευταίες εξελίξεις, κάθε φορά που η πολιτεία και οι αθλητικοί φορείς προσπαθούν να ενισχύσουν την ασφάλεια, οι αντιδράσεις από εμπλεκόμενα πρόσωπα και ομάδες συχνά υπονομεύουν αυτά τα θετικά βήματα.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα παρατηρήθηκε κατά τον πρόσφατο αγώνα μπάσκετ μεταξύ του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού. Αν και η κατανόηση και οι ενέργειες που έχει λάβει η πολιτεία, όπως τα ηλεκτρονικά εισιτήρια και οι διώξεις των χουλιγκάνων, δείχνουν μια καλή αρχή, η αυτοκαταστροφική συμπεριφορά μερικών παραγόντων του αθλητισμού υπονομεύει αυτά τα προσπαθήματα.

Η αναφορά στους ιδιοκτήτες των ομάδων είναι αναγκαία, καθώς αυτοί παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της ατμόσφαιρας στους αγώνες. Η περίπτωση του ιδιοκτήτη του Παναθηναϊκού, ο οποίος φαίνεται να έχει προσωπικές διαφορές με τον σκληρό πυρήνα των «καλών παιδιών» της Πειραιώς, αναδεικνύει πως η βία δεν είναι μόνο ζήτημα φιλάθλων, αλλά και παραγόντων με σημαντική επίδραση στην κοινότητα.

Η απουσία υπευθυνότητας από τους χούλιγκανς, που δρουν με ανωνυμία και βιαιοπραγούν υπό την προστασία του όχλου, αναδεικνύει την αναγκαιότητα καλύτερης εκπαίδευσης και ενημέρωσης όσον αφορά τις συνέπειες των πράξεών τους. Η διάχυση πολιτισμού και ο αθλητικός ευ αγωνίζεσθαι πρέπει να προωθούνται βάσει συγκεκριμένων κανόνων και αρχών.

Η κατάσταση αυτή ενισχύει την ανάγκη για αυστηρούς κανόνες και την επιβολή ποινών. Κατά τη διάρκεια των αγώνων, η πειθαρχία που πρέπει να περιλαμβάνει την εκκένωση των κερκίδων και την προβλεπόμενη ποινή στις ομάδες για ανάρμοστη συμπεριφορά είναι κρίσιμη. Αυτό περιλαμβάνει και την άμεση καταγγελία ονομάτων που παραβιάζουν τον κανονισμό.

Η εφαρμογή των νόμων και των κανονισμών αποτελεί κλειδί για τη βελτίωση της κατάστασης. Ειδικά στην περίπτωση που γίνονται εξετάσεις και έλεγχοι για να διασφαλιστεί ότι οι οπαδοί και οι παράγοντες τηρούν τους κανόνες. Η απουσία τέτοιων μέτρων δείχνει αδυναμία από την πολιτεία, αφού η οποιαδήποτε παρέμβαση χωρίς τη δημοκρατική διαδικασία ενδέχεται να οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη αστάθεια και ανυπακοή.

Συμπερασματικά, η δυναμική της δικαιοσύνης και της ισονομίας στις αθλητικές διοργανώσεις δεν μπορεί να προέρχεται μόνον από συναισθηματικές παρεμβάσεις ή απλές υποσχέσεις. Χρειάζεται μία σαφής θέση και ηγεσία που θα προτάσσει την ανάγκη τήρησης των νόμων και της ευθύνης. Το γεγονός ότι οι υπουργοί και οι δημόσιοι υπάλληλοι παρεμβαίνουν σε ζητήματα που πρέπει να διευθετούνται με ισχυρούς κανόνες βασίζεται σε λανθασμένες αντιλήψεις και αναιρεί τη θεσμική ισχύ που θα έπρεπε να υπάρχει.

Ας ελπίσουμε ότι η συνέχιση αυτής της κουλτούρας θα είναι καθοριστική για την ασφάλεια και την ενότητα του αθλητισμού μας και στον δημόσιο βίο μας.