Η Ψηλάφηση του Αναστημένου Χριστού στην Σύγχρονη Εποχή
«Ανέστη Χριστός ―ανέστη!― και ζωή πολιτεύεται». Αυτή η φράση αντηχεί μέσα μας και μας υπενθυμίζει την αναστάσιμη ελπίδα.
Και επαναλαμβάνουμε με ενθουσιασμό «Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!» Ποιος είναι, όμως, ο λόγος που το δίνουμε τόση έμφαση; Δεν το κάνουμε για να πειστούμε εμείς, αλλά για να δηλώσουμε την πίστη μας και να μεταδώσουμε τη χαρά της Ανάστασης.
Τα τελευταία 2.000 χρόνια, η Εκκλησία βιώνει αναστάσιμα παρά τα εξωτερικά διώγματα και τα εσωτερικά πλήγματα, παραμένοντας ενωμένη με τον Χριστό χάρη στο Άγιο Πνεύμα. Η αναστάσιμη δόξα της Εκκλησίας είναι η επιβεβαίωση του Σταυρού του Χριστού μέσα από τις πολλαπλές ιστορικές δοκιμασίες που υπήρξε. Αυτές οι δοκιμασίες αποδεικνύουν ότι η Εκκλησία επιθυμεί να είναι το σώμα του Χριστού και ότι πηγάζει από τον θεϊκό εμπνευστή, το Άγιο Πνεύμα.
Το μήνυμα «Χριστός ανέστη» εκφράζεται μέσα από τις μαρτυρίες της Εκκλησίας. Τα άγια λείψανα, οι εικόνες των αγίων, η πίστη που παράγεται από τη σταυρωμένη υπομονή μας στις δυσκολίες, οι θλίψεις και τα θαύματα όλων αυτών των αγίων είναι ενδεικτικά παραδείγματα της αναστάσιμης δόξας, που με τη ζωή και την υπομονή τους παρέχουν κηρύγματα της Ανάστασης του Χριστού.
Ο Χριστός, με τη θυσία Του, δεν επιδίωξε τη δόξα για τον εαυτό Του, αλλά υποσχέθηκε να ενσωματώσει τους ανθρώπους στη δική Του Ανάσταση. Από την καθαρή του αγάπη εκφράζει την επιθυμία για Αναστάσιμη κοινωνία μαζί μας, προσκαλώντας μας σε αυτήν τη θεμελιώδη σχέση.
Το αρχικό μήνυμα της Εκκλησίας είναι σαφές:
- Σε αυτόν εκπληρώνονται όλες οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης.
- Αυτός είναι ο Υιός του Θεού που ενανθρώπησε για εμάς.
- Σταυρώθηκε και αναστήθηκε με τη θέληση Του.
- Αυτός είναι η μοναδική και παγκόσμια σωτηρία μας.
Στο όνομα του Αναστάντος Χριστού, οι Απόστολοι κήρυτταν με θάρρος την αναστάσιμη δύναμη Του, αισθανόμενοι την ενεργό παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Μας θυμίζουν την εξαιρετική τους ανθεκτικότητα και το θάρρος τους στον λόγο τους, καθώς διακηρύσσουν τα θαύματα του Αναστημένου Χριστού.
Η μετάβαση των μαθητών σε αποστόλους του Χριστού απαιτούσε προετοιμασία και καθαρότητα καρδιάς. Πέρασαν από μια διαδικασία εμβάθυνσης, που τους επέτρεψε να προετοιμαστούν να αποδεχτούν την αναστάσιμη ζωή και τη θεία κοινωνία, βιώνοντας μια σταδιακή κατήχηση. Αυτή η προετοιμασία περιλάμβανε την απελευθέρωση από τους κοσμικούς εθισμούς και τις επιθυμίες, επιδιώκοντας συναισθηματική και πνευματική καθαρότητα.
Για τρία χρόνια, ο Χριστός τους προσέφερε τη χάρη της καθαρτικής διαδικασίας, δίνοντάς τους το φως και τη σοφία του Αγίου Πνεύματος. Η καθοδήγηση του Χριστού τους έδινε τη δύναμη να παραμείνουν πιστοί και να αντιστέκονται στους πειρασμούς.
Όταν ήρθε η ώρα της σταύρωσης, οι μαθητές βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις δικές τους αδυναμίες και την δοκιμασία της πίστης τους. Μετά την ανάσταση, όμως, μπόρεσαν να βιώσουν την δόξα του Αναστημένου Χριστού. Ο Θωμάς, που ήθελε να δει και να αγγίξει τον Κύριο, μας δείχνει την ανάγκη μας για προσωπική εμπειρία του Θεού. Η επαφή του με τον Χριστό δεν ήταν απλά σωματική, αλλά πνευματική, γι’ αυτό και με την απλή θεατή του Χριστού τον ομολογεί Θεό.
Η διδαχή του Ευαγγελίου (κατά Ιωάννην 20: 19-31) μας υπενθυμίζει τη σημαντική στιγμή της Θείας Ανάστασης και αντικατοπτρίζει το πώς οι μαθητές ήρθαν να συμμετάσχουν μαγευμένοι στη δόξα αυτή. Ο Χριστός εμφανίζεται στους μαθητές Του, καταρρίπτοντας τα εμπόδια και επιβεβαιώνοντας την παρουσία Του ανάμεσα τους. Η πρώιμη εκκλησία ήταν γεμάτη από τη χάρη της αναστάσεως και τη ζωή που εμπλουτίστηκε από αυτήν.
Η σημερινή εποχή, με την πρόοδο της τεχνολογίας, προφέρει νέα ιδεώδη και επιδιώξεις, ιδιαίτερα στη βιοτεχνολογία, χωρίς αυτό να μπορεί να αντικαταστήσει την αληθινή πνευματικότητα. Δυστυχώς, οι άνθρωποι συχνά επικεντρώνονται σε υλιστικούς στόχους, χάνοντας την ουσία της πνευματικής ζωής που προσφέρει ο Χριστός.
Ο Θωμάς δεν απιστούσε στον Χριστό, και μόλις Του εμφανίστηκε, τον προσκύνησε. Επιδιώκοντας τη συμμετοχή του στη θαυμαστή εμπειρία της Ανάστασης, πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Θωμάς οδήγησε και άλλους να αναζητήσουν αυτήν τη θετική εμπειρία. Η υπενθύμιση της δραματικής αναζήτησης του Θωμά για την παρουσία του Χριστού μας δείχνει ότι κάθε στιγμή που πλησιάζουμε τον Θεό είναι μια ευκαιρία για μετοχή στη σωτηρία.
Η αδιάκοπη προσευχή της Εκκλησίας να βρει τον Χριστό, “έρχου και σώσον ημάς”, είναι ένα κάλεσμα για εμάς να συμμετάσχουμε σε αυτή την αληθινή πνευματική ζωή.
Καθώς οι άνθρωποι συνεχίζουν να ψηλαφούν την αλήθεια της Εκκλησίας και της πίστης μας, η στάση μας επηρεάζει άμεσα τη θεολογία του κόσμου. Πρέπει διαρκώς να αναλογιζόμαστε τις ευθύνες μας και το πώς χρειαζόμαστε ανθρώπους με δυνατότητα να ενσαρκώσουν την πίστη τους όπως οι Άγιοι. Δυστυχώς, οι προκλήσεις παραμένουν, με το διαρκές κάλεσμα για μια συμμετοχή που θα ενώνει και θα φωτίζει. Η θεσμική Εκκλησία καλείται επίσης να είναι φωνή ελπίδας και καταφύγιο, και να αναγνωρίζει την ευθύνη της να διατηρεί την αλήθεια και το ήθος του Χριστού σε όλες τις περιστάσεις.
Είναι καιρός να αναρωτηθούμε αν πραγματικά αντικατοπτρίζουμε το φως του Χριστού στον κόσμο και να αλλάξουμε την ιστορία με την καλή ομολογία μας. Για κάθε αληθινό χριστιανό, ο Χριστός είναι το φως του κόσμου, που φωτίζει τη ζωή μας και μας οδηγεί στην αιώνια κοινωνία μαζί Του.
†Ο Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως & Πολυκάστρου
Δημήτριος