Οι ΑΜΚΕ και η «φάμπρικα» με τις μαθησιακές δυσκολίες

Μια καλά οργανωμένη «φάμπρικα» γύρω από παιδιά και εφήβους που παρουσιάζουν μαθησιακές δυσκολίες και χρειάζονται ειδικές θεραπείες έχει αναπτυχθεί τον τελευταίο καιρό από γνωστή Ανώνυμη Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία (ΑΜΚΕ) σε δήμους της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας.

Με το πρόσχημα της δήθεν δωρεάν παροχής υπηρεσιών προς τα παιδιά των δημοτών που χρήζουν διάγνωσης, η εν λόγω ΑΜΚΕ εγκαθίσταται σε δήμους, προσφέροντας δωρεάν θεραπευτικές υπηρεσίες, όπως λογοθεραπείες, εργοθεραπείες και ειδική διαπαιδαγώγηση. Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι η παροχή αυτών των υπηρεσιών δεν είναι πραγματικά δωρεάν για την ΑΜΚΕ, το κράτος ή την εθνική οικονομία. Οι υπηρεσίες αυτές πληρώνονται σημαντικά από το κράτος, με το κόστος να κυμαίνεται από 100-150 έως και 500 ευρώ ανά παιδί, ανάλογα με τη θεραπεία που παρέχεται.

Είναι ένα κοινό μυστικό ότι οι συγκεκριμένες ΑΜΚΕ ιδρύονται από ομάδες εταίρων που προσλαμβάνουν προσωπικό, όπως γιατρούς και ψυχολόγους θεραπευτές. Αυτοί οι επαγγελματίες, αναγκαζόμενοι να αποκτήσουν εμπειρία, συχνά εργάζονται με εξαντλητικά ωράρια και σε πολλές περιπτώσεις με πολύ χαμηλές αμοιβές, γεγονός που δημιουργεί συνθήκες που θυμίζουν «γαλέρα».

Πιο συγκεκριμένα, στη Θεσσαλονίκη, μία από τις ΑΜΚΕ έχει δημιουργήσει μια εκτενή δομή σε δήμο της Δυτικής Θεσσαλονίκης, όπου ο δήμος, με μια σκανδαλώδη απόφαση, παραχώρησε στην ΑΜΚΕ δημοτικό κτίριο για δέκα ολόκληρα χρόνια. Παρά την ύπαρξη μιας από τις μεγαλύτερες κοινωνικές υπηρεσίες στον δήμο με εξειδικευμένο προσωπικό, η απόφαση αυτή αναιρεί την προσπάθεια των δημόσιων υπηρεσιών.

Το σχέδιο πίσω από τις δωρεάν υπηρεσίες

Η διαδικασία λειτουργίας είναι απλή: τα σχολεία καλούνται να στείλουν τους μαθητές για δωρεάν διαγνωστικά τεστ στην ΑΜΚΕ, που εδρεύει σε δημοτικό χώρο. Όσα παιδιά παρουσιάσουν μαθησιακές δυσκολίες, όπως τραυλισμό, ΔΕΠΥ ή αυτισμό, λαμβάνουν μια γνωμάτευση και κατόπιν παραπέμπονται σε συνεργαζόμενες δομένες που παρέχουν θεραπεία, εισπράττοντας σημαντική χρηματοδότηση από το κράτος.

Με αυτόν τον τρόπο, φαίνεται ότι όλοι κερδίζουν: οι γονείς δεν πληρώνουν, τα παιδιά λαμβάνουν βοήθεια και οι δήμοι διαφημίζουν δωρεάν παροχές προς τους δημότες τους. Ωστόσο, υπάρχει μια σημαντική εξαίρεση: το κράτος πληρώνει ακριβά για αυτές τις υπηρεσίες, ενώ οι δήθεν δωρεάν παρέχοντες εξασφαλίζουν μεγάλα κέρδη, επωφελούμενοι από τη δημόσια χρηματοδότηση, τη δωρεάν στέγαση και ένα τεράστιο πελατολόγιο.

Η κατάσταση αυτή έχει προκαλέσει σημαντικό θόρυβο και ανησυχία μεταξύ επιστημόνων και ιδιωτών που δραστηριοποιούνται στον τομέα των μαθησιακών δυσκολιών. Αυτοί οι επαγγελματίες, ως φυσικά πρόσωπα, φορολογούνται από το κράτος, σε αντίθεση με τις ΑΜΚΕ, που απολαμβάνουν πολύ πιο ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς, δημιουργώντας συνθήκες άνισου και αθέμιτου ανταγωνισμού.

Επιπλέον, οι ιδιώτες αυτοί αναγκάζονται να καλύψουν υψηλά ενοίκια και φόρους και να προσλάβουν προσωπικό, το οποίο αμείβεται σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία.