Συνέντευξη με τον Κώστα Κουτσομητέλη, Αρχίατρο του ΕΔΟΕΑΠ

Η παρούσα συνέντευξη φιλοξενεί τον Κώστα Κουτσομητέλη, τον αρχίατρο του ΕΔΟΕΑΠ, του Ταμείου των δημοσιογράφων. Γεννημένος στην Αθήνα, ο Κώστας ανακαλύπτει τη Θεσσαλονίκη το 1975, όταν και έρχεται στην πόλη για να σπουδάσει Ιατρική. Από την πρώτη στιγμή, ένιωσε ότι ανήκει εδώ. «Η Θεσσαλονίκη προσφέρει έναν τρόπο ζωής πιο κοντά στα ανθρώπινα μέτρα και ανάγκες», επισημαίνει χαρακτηριστικά.

Καθώς η συζήτηση προχωρά, ο Κώστας θυμάται τα παιδικά του χρόνια στο Θησείο, τα αναταραγμένα πολιτικά χρόνια στην Ιταλία, καθώς και την εποχή της μεταπολίτευσης. Αναφέρεται στη σημερινή Αριστερά, σχολιάζοντας τις προκλήσεις και τις προτάσεις του για την αναμόρφωση του ΕΣΥ: «Θα έκανα μια απλή κίνηση. Θα τριπλασίαζα το νοσηλευτικό και το προσωπικό υποστήριξης του ΕΣΥ. Οι γιατροί είναι σημαντικοί, όμως χρειαζόμαστε επίσης τους φροντιστές και το βοηθητικό προσωπικό που θα φροντίζουν τους ασθενείς,» τονίζει.

Η φιλική ατμόσφαιρα μας ενθαρρύνει να συνεχίσουμε με τον ενικό, εφόσον η γνωριμία μας χρονολογείται από παλιά. Μιλώντας για τις καθημερινές του συνήθειες, ο Κώστας αποκαλύπτει ότι απολαμβάνει τον καφέ: «Πίνω πρωινό και απογευματινό καφέ, συνολικά τρεις καφέδες την ημέρα.» Συμπληρώνει ότι αγαπά τον έσπρεσο και θεωρεί ότι η κατανάλωση καφέ δεν είναι κακή για την υγεία.

Το 1953, στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Κουκάκι, γεννήθηκε ο Κώστας, ο οποίος μεγάλωσε σε μια φτωχική, αλλά ζεστή οικογένεια. Ο πατέρας του, που καταγόταν από το Αϊβαλί, πεθαίνει όταν εκείνος είναι μόλις 4 ετών. Η μητέρα του, αναλαμβάνει την ευθύνη του σπιτιού με τρία παιδιά, καθώς ο Κώστας είναι ο μικρότερος με μεγάλη διαφορά ηλικίας από τα αδέλφια του. Παρά τις δυσκολίες, η οικογένεια καταφέρνει να διατηρήσει την ενότητά της και να παρέχει φροντίδα σε όλα τα παιδιά.

Η εκπαίδευση του Κώστα ξεκινά στο δημοτικό σχολείο της γειτονιάς, και αργότερα μετακομίζει με την οικογένειά του στο Θησείο. «Το γυμνάσιο και το λύκειο τα πέρασα στην Πλάκα, στο 14ο», λέει. Εκείνα τα χρόνια, θυμάται την απλότητα, τη φτώχεια, αλλά και την ομορφιά των περιοχών, με αναμνήσεις που παραμένουν ζωντανές μέχρι σήμερα.

«Πολύ ωραίες συνοικίες, φτωχικές βέβαια. Η ομορφιά και η αρμονία του τοπίου με ενέπνευσε και με βελτίωσε ως άνθρωπο. Κάθε Κυριακή κάναμε βόλτα στο Μοναστηράκι», προσθέτει με νοσταλγία. Παρά τη φτώχεια, αναμνήσεις από την Ακρόπολη, το Θησείο, και την αρχαία αγορά τον καθόρισαν. Σχετικά με τον αθλητισμό, ο Κώστας αναφέρει ότι έπαιξε κυρίως ποδόσφαιρο και μπάσκετ, αλλά και στίβο, με κορυφαία του αγωνίσματα το 100άρι.

Η επιλογή του να σπουδάσει Ιατρική δεν ήταν αυτονόητη. Ο Κώστας ήθελε αρχικά να εισέλθει στο Πολυτεχνείο, όμως, με την καθοδήγηση ενός καθηγητή του, άλλαξε γνώμη και αποφάσισε να ακολουθήσει τον τομέα της υγείας. Η πορεία του τον οδήγησε στην Ιταλία, όπου εμπλέκεται με την πολιτική ως μέλος του Ρήγα Φεραίου. «Είχε ενδιαφέρον να κατανοήσω την πολιτική πραγματικότητα των λίγων χρόνων που έζησα εκεί,» λέει.

Η επιστροφή του στην Ελλάδα σημειώνει την αρχή ενος νέου κεφαλαίου στη ζωή του. Ως νέος γιατρός, ο Αρχίατρος του ΕΔΟΕΑΠ βλέπει την μεγάλη σημασία της υγειονομικής περίθαλψης και την πίεση που δέχεται το ΕΣΥ τα τελευταία χρόνια. Περιγράφει ότι οι δυσκολίες που αντιμετωπίστηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας απαιτούσαν αποφασιστικότητα και γνώσεις, κάτι που ήταν και η μεγαλύτερη πρόκληση για την ιατρική κοινότητα.

Όσον αφορά τη μέλλουσα πρόκληση, ο Κώστας υπογραμμίζει ότι η ιατρική περίθαλψη είναι μια ακριβή υπόθεση και οι κυβερνήσεις πρέπει να εστιάσουν στην επένδυση στον τομέα της υγείας. Πρέπει να υπάρξει στρατηγική που να υποστηρίζει τη δημόσια υγεία, αλλιώς παραμένει αβέβαιο το μέλλον των υπηρεσιών υγείας τα επόμενα χρόνια.

Έχει δώσει πολλές μάχες για τη στήριξη του δημόσιου συστήματος υγείας. Στα 30 χρόνια που έχεις στον ΕΔΟΕΑΠ, ο Κώστας παρατηρεί θετικά αποτελέσματα και χαιρετίζει τη συνεργασία όλων των μελών του Ταμείου. Το μέλλον του ταμείου φαίνεται ελπιδοφόρο, εν μέσω προκλήσεων και αναγκών συνεχούς βελτίωσης.

Η συζήτησή μας καταλήγει με τον Κώστα να εκφράζει πόσο σημαντική είναι η πολιτική για την ιατρική και την κοινωνία. «Η πολιτική πρέπει να έχει προοδευτικό στόχο και να προάγει την κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτό είναι το στοίχημα κάθε πολιτικού», καταλήγει με έμφαση.