Η Σημασία της Χρόνιας Φλεγμονής στην Ανάπτυξη του Καρκίνου

Η χρόνια φλεγμονή, που χαρακτηρίζεται από την διαρκή ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος, παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του καρκίνου. Υπολογίζεται ότι περίπου το 20% όλων των καρκίνων συνδέονται με χρόνια φλεγμονή που προέρχεται από λοιμώξεις, αυτοάνοσες παθήσεις ή περιβαλλοντικούς παράγοντες. Πρόσφατες έρευνες έχουν αναδείξει μια συγκεκριμένη μοριακή οδό που συνδέει τη φλεγμονή με τον καρκίνο, αποκαλύπτοντας ότι οι στατίνες, μια κατηγορία φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για τη μείωση της χοληστερόλης, έχουν τη δυνατότητα να διακόψουν αυτή την σύνδεση.

Ερευνητικά Ευρήματα για την Ιντερλευκίνη-33

Η σχετική μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature Communications, εκπονήθηκε από ερευνητές του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης σε συνεργασία με την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ. Επικεντρώνεται στην ιντερλευκίνη-33 (IL-33), μια πρωτεΐνη που εκλύεται από κατεστραμμένα κύτταρα και αφού ειδοποιήσει το ανοσοποιητικό σύστημα, υποκινεί μια ωφέλιμη φλεγμονώδη απόκριση για την καταπολέμηση λοιμώξεων ή την προώθηση επούλωσης. Ωστόσο, σε καταστάσεις χρόνιας φλεγμονής, τα επίπεδα της IL-33 παραμένουν αυξημένα, γεγονός που ενισχύει την ανάπτυξη καρκινικών όγκων.

Διαταραχή των Φλεγμονωδών Οδών

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η παραγωγή IL-33 ενεργοποιείται μέσω μιας αλληλουχίας σηματοδότησης που περιλαμβάνει υποδοχείς τύπου Toll (γνωστοί ως Toll-like receptors – TLRs), TBK1 και IRF3. Οι TLRs ανιχνεύουν ειδικά μοριακά πρότυπα που σχετίζονται με παθογόνα ή κυτταρική βλάβη, ενεργοποιώντας το IRF3, το οποίο με τη σειρά του διεγείρει το γονίδιο IL-33. Σημαντική είναι η ανακάλυψη ότι η πιταβαστατίνη, ένα φάρμακο της κατηγορίας των στατινών, μπορεί να διαταράξει αυτή τη διαδικασία.

Οι στατίνες, τα οποία είναι αντιλιπιδαιμικά φάρμακα ευρέως συνταγογραφούμενα για την πρόληψη καρδιοαγγειακών παθήσεων, δραστηριοποιούνται μπλοκάροντας ένα ένζυμο που ονομάζεται HMG-CoA ρεδουκτάση, κρίσιμο για τη διαδικασία παραγωγής χοληστερόλης. Επίσης, αυτές οι ουσίες μειώνουν ένα μόριο που ονομάζεται διφωσφορικό γερανυλ-γερανύλιο (GGPP), το οποίο είναι απαραίτητο για την ενεργοποίηση του TBK1. Με τη μείωση των επιπέδων GGPP, η πιταβαστατίνη προλαμβάνει την ενεργοποίηση του TBK1 και, επομένως, την παραγωγή IL-33.

Αποτελέσματα σε Ποντίκια και Ανθρώπους

Σε πειραματικά μοντέλα ποντικών με φλεγμονώδεις δερματικές παθήσεις και παγκρεατίτιδα, η χορήγηση πιταβαστατίνης οδήγησε σε σημαντική μείωση της φλεγμονής και των επιπέδων IL-33. Σε γενετικά τροποποιημένα ποντίκια που έχουν προγραμματιστεί να αναπτύξουν καρκίνο του παγκρέατος, η πιταβαστατίνη κατάφερε να επιβραδύνει την ανάπτυξη των όγκων και να παρατείνει τον χρόνο επιβίωσής τους. Στα ανθρώπινα δείγματα με καρκίνο του παγκρέατος, παρατηρήθηκαν υψηλά επίπεδα IRF3 και IL-33 σε καρκινικούς και φλεγμονώδεις ιστούς. Τα ευρήματα έδειξαν ότι οι ασθενείς που λάμβαναν πιταβαστατίνη αντιμετώπισαν χαμηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης παγκρεατίτιδας και καρκίνου του παγκρέατος σε σύγκριση με άτομα που ελάμβαναν άλλους τύπους φαρμάκων μειώσεως της χοληστερόλης.

Προοπτικές Κλινικών Εφαρμογών

Η εν λόγω μελέτη παρέχει πολύτιρες πληροφορίες σχετικά με το πώς η χρόνια φλεγμονώδης κατάσταση σχετίζεται με την ανάπτυξη του καρκίνου, αποκαλύπτοντας μάλιστα έναν απροσδόκητο αντιφλεγμονώδη χαρακτήρα των στατινών. Λαμβάνοντας υπόψη το καλώς καθορισμένο προφίλ ασφάλειας και το χαμηλό κόστος τους, οι στατίνες θα μπορούσαν ενδεχομένως να αξιοποιηθούν ως χημειοπροφύλαξη για άτομα με υψηλό κίνδυνο ανάπτυξης φλεγμονωδών καρκίνων.

«Η χρόνια φλεγμονή είναι μία από τις κύριες αιτίες καρκίνου παγκοσμίως», τόνισε ο Δρ Shawn Demehri, στέλεχος της έρευνας και επικεφαλής συντάκτης στο Κέντρο Ανοσολογίας Καρκίνου και Έρευνας Βιολογίας του Δέρματος του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης. «Εξετάσαμε τον μηχανισμό μέσω του οποίου οι περιβαλλοντικές τοξίνες προκαλούν την έναρξη χρόνιας φλεγμονής, η οποία ενδεχομένως να οδηγεί σε καρκίνο στο δέρμα και το πάγκρεας», πρόσθεσε.

Παρά τα ενθαρρυντικά ευρήματα, οι ερευνητές προειδοποιούν για την ανάγκη περισσότερων κλινικών μελετών ώστε να επιβεβαιωθούν οι αντικαρκινικές επιδράσεις των στατινών στους ανθρώπους. Επιπλέον, υπογραμμίζουν ότι οι φλεγμονώδεις καταστάσεις ποικίλλουν – ενώ η παρεμπόδιση της IL-33 μπορεί να είναι ωφελιμη σε συγκεκριμένες συνθήκες, μπορεί αλλού να λειτουργήσει επιζήμια, όπου η IL-33 επιτελεί προστατευτικό ρόλο. Η ερευνητική ομάδα προγραμματίζει να συνεχίσει τη μελέτη της επίδρασης των στατινών στην πρόληψη ανάπτυξης καρκίνου που σχετίζεται με χρόνια φλεγμονή, ερευνώντας ταυτόχρονα και άλλες θεραπευτικές προσεγγίσεις για την καταστολή της φλεγμονής που οδηγεί σε καρκίνο.

Πηγή: ygeiamou.gr