Το Κοινό Ψηφοδέλτιο της Αριστερής Αντιπολίτευσης
Οι συζητήσεις σχετικά με τη δυνατότητα κοινής κάθόδου στις εκλογές μεταξύ των κομμάτων της Αριστεράς έχουν ξεκινήσει, φέρνοντας στο προσκήνιο μια σειρά από σημαντικά ερωτήματα. Η συζήτηση αυτή επικεντρώνεται κυρίως σε δύο πολιτικούς φορείς: τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά. Είναι αξιοσημείωτο ότι κόμματα όπως η Πλεύση Ελευθερίας, καθώς και οι σχηματισμοί των Κασσελάκη και Βαρουφάκη, δεν προγραμματίζουν τη συμμετοχή τους σε έναν κοινό συνδυασμό με τους πρώην συνοδοιπόρους τους. Οι ιδεολογικές και προσωπικές διαφορές τους καθιστούν τη συμπόρευση σχεδόν αδύνατη, γεγονός που υποδηλώνει ότι η συζήτηση αυτή είναι περισσότερο επικοινωνιακή παρά ουσιαστική.
Μάλιστα, και εντός του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει πλήρης ομοφωνία για την προοπτική μιας τέτοιας συνεργασίας. Η ομάδα του Πολάκη υπερασπίζεται σθεναρά την ιδεολογική καθαρότητα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, κυρίως απέναντι στο ΠΑΣΟΚ. Στο πλαίσιο αυτό, καθίσταται σαφές ότι οι συζητήσεις για την πιθανή συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ σε αυτές τις συνομιλίες μπορεί να φαίνονται ανώφελες. Με τους πρώην συντρόφους τους να αδυνατούν να βρουν κοινό έδαφος, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι μπορούν να συζητήσουν με φορείς που στο παρελθόν τους αποκαλούσαν «γερμανοτσολιάδες». Αντίθετα, θα συνεχίσουμε να βλέπουμε αυτό το πολιτικό αδιέξοδο μέχρι τις εκλογές, γεγονός που βολεύει την Νέα Δημοκρατία και τον κυβερνητικό της μηχανισμό.
Η συνεργασία ανάμεσα στα κόμματα της Αριστεράς θα μπορούσε, ωστόσο, να συμβάλει στην ανασύνταξη του πολιτικού σκηνικού, προσφέροντας μια εναλλακτική πρόταση στους πολίτες, απέναντι στις κυβερνητικές πολιτικές. Κάτι τέτοιο θα είχε θετικές επιπτώσεις και για την κυβέρνηση, η οποία θα αισθανόταν ότι η κυριαρχία της απειλείται. Είναι ευρέως παραδεκτό ότι ο πολιτικός ανταγωνισμός προάγει τη βελτίωση.
Παρόλα αυτά, το ΠΑΣΟΚ δεν επιθυμεί και δεν μπορεί να εμπλακεί σε τέτοιες συζητήσεις, καθώς διακυβεύεται η ενότητά του, τόσο στην ηγεσία όσο και στη βάση. Το γνωρίζει αυτό η ηγετική ομάδα και έχει ήδη απορρίψει τη στρατηγική συνεργασίας με τις «προοδευτικές δυνάμεις». Η μοναχική πορεία που έχει επιλέξει ο Νίκος Ανδρουλάκης φαίνεται να είναι η μόνη δρομολόγηση που θεωρεί εφικτή, ακολουθώντας την παραδοσιακή γραμμή του ΠΑΣΟΚ, η οποία χώριζε ιδεολογικά το κόμμα από την παραδοσιακή Αριστερά.
Η ιστορία δείχνει ότι το ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν ηγεμόνευε και σε μέρος της παραδοσιακής Αριστεράς, όμως οι εποχές έχουν αλλάξει. Σήμερα, η δεύτερη θέση σε όλες τις δημοσκοπήσεις αμφισβητείται σφοδρά, καθώς η Πλεύση Ελευθερίας αποκτά ορατή δυναμική, απορροφώντας την ψήφο των αντισυστημικών και των νεοαγανακτισμένων. Το αν αυτή η εκτόξευση είναι απλώς παροδική ή θα αποκτήσει μόνιμο χαρακτήρα παραμένει αβέβαιο. Σε αυτή τη συγκυρία, είναι κατανοητή η στάση της Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία φαίνεται να αποφεύγει τις εκκλήσεις για συνεργασία για το κοινό ψηφοδέλτιο, καθώς έχει αποφασίσει να προχωρήσει ανεξάρτητα.
Στο τρέχον πολιτικό κλίμα, είναι εμφανές ότι η Νέα Αριστερά δεν θα επιβιώσει εάν δεν υπάρξει συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Στέφανος Κασσελάκης και ο Γιάνης Βαρουφάκης καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες, αν και ο δεύτερος φαίνεται να έχει λιγότερες ελπίδες. Επίσης, η Ζωή Κωνσταντοπούλου θα διαγωνιστεί με το ΠΑΣΟΚ για τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υπογραμμίζοντας τη σημασία που έχει η τρέχουσα πολιτική κατάσταση. Έτσι, η κατάσταση αυτή καταδεικνύει τις προκλήσεις αλλά και τις δυνατότητες που αναδύονται για τα κόμματα της Αριστεράς σε μια περίοδο έντονης αβεβαιότητας.