Οδυσσέας Ελύτης: Το Πάσχα ενός αθέατου Απριλίου

Ο Οδυσσέας Ελύτης καταγράφει τη μαγεία των ημερών του Μεγάλου Σαββάτου και της Κυριακής του Πάσχα μέσα από στίχους που έχουν τη μορφή ημερολογίου, αποτυπώνοντας τον έντονο ξεσηκωμό της φύσης και τη λυρική του χαρά. Η ποιητική του γραφή αναδεικνύει τις συναισθηματικές διακυμάνσεις και τις ομορφιές της εποχής, μεταφέροντας τον αναγνώστη σε ένα θείο και παράλληλα ανθρώπινο ταξίδι.

Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ, 25
Περαστική από τη χθεσινή αϋπνία μου λίγο, για μια στιγμή, μου χαμογέλασε η θεούλα με τη μωβ κορδέλα, η οποία από παιδί μου διαρρέει τα μυστικά της ζωής. Ύστερα, χάθηκε πλέοντας δεξιά, που πήρε να αδειάσει τον κουβά με τα απορρίμματά μου – τα αποτσίγαρα της ψυχής και τα αποποιηματάκια – εκεί όπου βράζει ακόμη η παλιά νεότητα και το βουνό αντεπιστρέφει αγέρωχα το πέλαγος.

Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ, 25 β
Πάλι μέσα στην κοιλιά της θάλασσας το μαύρο εκείνο σύννεφο που ανεβάζει κάπνες σαν φωνές επάνω από ναυάγιο. Χαμένοι αυτοί που πιάνονται από ό,τι είναι Άπιαστο, όπως εγώ προχθές, ανήμερα του αγίου Γεωργίου, που προσπάθησα να παραβγώ με αλόγατα όρθια και θωρακοφόρους, και η ερωτοπαθής ψυχή μου χύθηκε όλη, έξω από τη γη.

ΚΥΡΙΑΚΗ (ΠΑΣΧΑ), 26
Μια καθαρή και διάφανη μέρα. Ο άνεμος ακινητεί με τη μορφή βουνού προς τα δυτικά. Κι η θάλασσα, με τα φτερά διπλωμένα, πολύ χαμηλά, κάτω από το παράθυρο. Σου ’ρχεται να πετάξεις ψηλά και από κει να μοιράσεις δωρεάν την ψυχή σου. Ύστερα, να κατέβεις και, θαρραλέα, να καταλάβεις τη θέση στον τάφο που σου ανήκει.

ΚΥΡΙΑΚΗ (ΠΑΣΧΑ), 26 β
Ασμάτιον, Ανεμόεσσα κόρη, ενήλικη θάλασσα, πάρε το κίτρο που μου ’δωκε ο Κάλβος, δικιά σου η χρυσή μυρωδιά. Μεθαύριο θα ’ρθουν τα άλλα πουλιά, θα ’ναι πάλι ελαφρές οι γραμμές των βουνών, μα βαριά η δική μου καρδιά.

Αυτά τα αποσπάσματα προέρχονται από τη συλλογή «Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου», που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Υψιλον το 1984. Ο Ελύτης όχι μόνο γιορτάζει την ανάσταση της φύσης, αλλά και την εσωτερική αναγέννηση, καλώντας μας να αναλογιστούμε τις δικές μας ψυχές και τις ανησυχίες μας.