Η Πολιτική Πραγματικότητα και οι Στρατηγικές του Ντόναλντ Τραμπ

Στον κόσμου της πολιτικής, υπάρχει μια ευρέως διαδεδομένη ρήση που λέει: «Με άλλους συνεργάτες θα εκλεγείς και με άλλους θα διοικήσεις». Αυτή η φράση προσδιορίζει τη διαφορά ανάμεσα στην προεκλογική περίοδο και στη πραγματική διακυβέρνηση. Ο σοφός πολιτικός κατανοεί αυτή τη διάκριση, και φαίνεται πως ο Ντόναλντ Τραμπ δεν την έχει ενσωματώσει πλήρως στις πολιτικές του πρακτικές. Από την αρχή της θητείας του, οι ενέργειές του δείχνουν ότι έχει συγχέει τα τρυκ της εκστρατείας με τη σοβαρότητα που απαιτεί η διακυβέρνηση.

Ο Νταγκ Σόσνικ, πρώην ανώτερος σύμβουλος του Μπιλ Κλίντον, επισημαίνει ότι ο Τραμπ «έχει υπερβεί την εντολή του» και διαφαίνεται πως μπορεί να οδηγηθεί σε μια ιστορικά αντιδημοφιλή προεδρία. Σε άρθρο του, ο Σόσνικ τονίζει πως τα ποσοστά αποδοχής των Προεδρικών υποψηφίων τείνουν να σταθεροποιούνται στις αρχές Σεπτεμβρίου του πρώτου έτους μετά τις εκλογές. Ο Κλίντον και ο Μπους είχαν υποστεί απώλειες ενδεκάδων μονάδων εκείνη την περίοδο, με τον Ομπάμα να χάνει ακόμη περισσότερες.

Ωστόσο, παραμένει ένα ερώτημα: γιατί μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει μια σοβαρή αντίδραση απέναντι σε έναν πρόεδρο που προτιμά τη σύγκρουση από τη συναίνεση; Ο Τραμπ έχει εφαρμόσει μεταναστευτικές πολιτικές που χαρακτηρίζονται από επιφανειακές λύσεις και έχει λαμβάνει εμπορικές αποφάσεις που έχουν προκαλέσει διεθνή αναταραχή. Οι σχέσεις του με τα ΜΜΕ και τους θεσμούς είναι επίσης τεταμένες, γεγονός που έχει οδηγήσει σε θεσμική φθορά.

Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, γιατί ο Τραμπ παραμένει ανθεκτικός παρά τα σκάνδαλα. Μια πρώτη απάντηση μπορεί να είναι ότι πολλοί Αμερικανοί δεν βλέπουν τον Τραμπ ως λύση στα προβλήματά τους, αλλά ως μια αμυντική επιλογή απέναντι σε μια σειρά από «κακά». Το «κατεστημένο της Ουάσινγκτον» αποτελεί την κύρια ανησυχία τους. Οι ψηφοφόροι, κυρίως από τη λευκή εργατική τάξη και εκείνοι χωρίς πανεπιστημιακή μόρφωση, επιθυμούν από τον Τραμπ να ανατρέψει την κατάσταση που τους έχει αγνοήσει.

Ωστόσο, αντί να αντιμετωπίσει τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, ο Τραμπ επένδυσε στον θυμό και τη διαίρεση. Η προτεραιότητα που έδωσε στο «Αμερική Πρώτα» (MAGA) δεν οδήγησε σε βελτίωση των συνθηκών στις φτωχότερες περιοχές, αλλά σε περικοπές κοινωνικών δαπανών και ευνοϊκές ρυθμίσεις για τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Μια δεύτερη εκδοχή για την ανθεκτικότητα του Τραμπ είναι η στάση του κατά της woke κουλτούρας, η οποία θεωρείται από αρκετούς καταπιεστική και εχθρική προς τις παραδοσιακές αξίες. Ακροατές που δεν φαίνεται να συμφωνούν με τον Τραμπ, τον βλέπουν ως «αντίβαρο» σε μια κουλτούρα που τους περιθωριοποιεί. Αυτός ο πολιτισμικός διχασμός, τονίζει την αντοχή του Τραμπ. Δεν χρειάζεται να πείσει το σύνολο των Αμερικανών, αρκεί να ενσαρκώνει την «αντίσταση». Για πολλούς ψηφοφόρους, η woke κουλτούρα είναι μια απειλή για τις παραδοσιακές αξίες και ο Τραμπ εμφανίζεται ως υπερασπιστής τους.

Οι Προκλήσεις και η Αντίκτυποι της Σχέσης του Τραμπ με το Χάρβαρντ

Μια ανησυχητική τάση σχετικά με τον Ντόναλντ Τραμπ είναι η αύξηση των Ρεπουμπλικάνων που απομακρύνονται από κεντρικές αποφάσεις του. Η αντιπαράθεσή του με το Χάρβαρντ έχει προκαλέσει αντιδράσεις στον ακαδημαϊκό κόσμο. Ενδεικτικά, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι, παρά την πτώση της δημοτικότητάς του, ο Τραμπ παραμένει πιο δημοφιλής από τον πρώην πρόεδρο Τζον Μπάιντεν.

Ο Ρεπουμπλικάνος αναλυτής Καρλ Ρόουβ αναφέρει ότι οι Αμερικανοί έχουν “ήδη εξαντληθεί” από τον Τραμπ, ιδίως μέσα σε λιγότερο από 100 ημέρες από την έναρξη της δεύτερης θητείας του. Ο Ρόουβ υποστηρίζει ότι οι ψηφοφόροι έχουν ξεκαθαρίσει τις επιθυμίες τους για μια καλύτερη οικονομία και χαμηλότερες τιμές. Ο Τραμπ είχε υποσχεθεί να μειώσει τον πληθωρισμό, ωστόσο, έχει ξεκινήσει έναν εμπορικό πόλεμο που ανησυχεί πολλούς.

Στα κοινωνικά δίκτυα γίνεται φανερός ο διχασμός των απόψεων, με ορισμένες να υποστηρίζουν ότι το Χάρβαρντ μπορεί να αντέξει την πίεση χάρη στις στήριξές του, ενώ άλλες εκφράζουν ότι η στάση του Τραμπ έχει αποκλειστικά στρατηγικό χαρακτήρα για τον έλεγχο ενός πνευματικού ιδρύματος που του ασκεί κριτική.

Η αναζήτηση του Τραμπ για την επιρροή και τη διαχείριση των ακαδημαϊκών θεσμών δείχνει μια ιδεολογική μάχη για τις αξίες που καθορίζουν τη σύγχρονη αμερικανική κοινωνία. Είναι σαφές ότι η πολιτική του δράση θα έχει σημαντικές επιπτώσεις, όχι μόνο στο εσωτερικό μέτωπο αλλά και στον σημαντικό χώρο της εκπαίδευσης και της κουλτούρας.