Εξερεύνηση της Οροσειράς του Βερμίου: Ένα Ταξίδι στην Ιστορία και τη Φύση

Γράφει ο Νίκος Τσιαμούρας

Η οροσειρά του Βερμίου, το δικό μας βουνό, αναδεικνύει μια μοναδική φυσική ομορφιά, καθιστώντας την έναν ιδανικό προορισμό για πεζοπορία και ορειβασία. Σε κοντινή απόσταση από την πόλη της Βέροιας, προσφέρει μια εξαιρετική ευκαιρία για απόδραση στη φύση.

Η ημέρα ξεκινά με μια ηλιόλουστη άνοιξη, καθώς εμείς, έξι φίλοι ορειβάτες, αποχωρούμε από τη Βέροια και κατευθυνόμαστε προς τους Γεωργιανούς και τη Λευκόπετρα. Οι Γεωργιανοί είναι ένα χωριό που ιδρύθηκε το 1922 από πρόσφυγες από τον Καύκασο, οι οποίοι αναζήτησαν νέα ζωή στη συγκεκριμένη περιοχή.

Στη Λευκόπετρα, στους πρόποδες του Βερμίου, αντικρίζουμε μια ημιορεινή περιοχή με πανοραμική θέα προς τα Πιέρια Όρη. Από τη νεολιθική εποχή, οι κάτοικοι της περιοχής βρήκαν εδώ ένα εξαιρετικό τόπο κατοίκησης, κατασκευάζοντας σταδιακά τα σπίτια τους με φυσικά υλικά, όπως πηλό και καλάμια, και αργότερα με τοπική πέτρα.

Ωστόσο, οι ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν στην περιοχή αποκάλυψαν έναν τεράστιο πολιτιστικό πλούτο, με ευρήματα όπως ειδώλια, αγγεία, κοσμήματα και άλλα αντικείμενα καθημερινής χρήσης, που καταδεικνύουν την πλούσια ιστορία και πολιτιστική κληρονομιά της Λευκόπετρας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο μαρμάρινος ενεπίγραφος βωμός αφιερωμένος στον Δία Ύψιστο, καθώς και ο ναός της μητέρας των θεών, που ανακαλύφθηκε το 1965.

Το 1999, οι ανασκαφές αποκάλυψαν ακόμα περισσότερα αντικείμενα που χρονολογούνται από την προϊστορική εποχή μέχρι τη βυζαντινή περίοδο. Είναι πια φανερό ότι η περιοχή είχε συνεχόμενη κατοίκηση για χιλιετίες, γεγονός που το καθιστά ένα σημαντικό σημείο στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Καθώς προχωράμε πεζοπορώντας σε δασικό δρόμο, νιώθουμε την ηρεμία και τη γαλήνη του δάσους γύρω μας. Η διαδρομή είναι ανηφορική στην αρχή, αλλά η εμπειρία είναι αναζωογονητική. Ακολουθώντας τα μονοπάτια του βουνού, οι σκέψεις μας περιπλανώνται σε χρόνους περασμένους, όταν άνθρωποι και θεοί συνυπήρχαν σε αυτές τις περιοχές.

Η βλάστηση γύρω μας είναι πλούσια, με καστανιές, δρυς και οξιές να φοράνε το ανοιξιάτικο ενδύμα τους. Οι ήχοι της φύσης συνδυάζονται με την φρεσκάδα του αέρα και η μοναδική ατμόσφαιρα μας προδιαθέτει να συνεχίσουμε την αναρρίχηση.

Μετά από περίπου δύο ώρες πορείας, φτάσαμε σε μια πλαγιά όπου η θέα κόβει την ανάσα. Απέναντί μας τα Πιέρια Όρη αγκαλιάζουν τη Λευκόπετρα και τη Μικρή Σάντα, με την ιστορία των προγόνων μας να αντηχεί μέσα από κάθε βράχο και δέντρο.

Ανακαλούμε τη μνήμη των Σανταίων που ζούσαν στη κοιλάδα του ποταμού Γιάμπολη στον Πόντο και την τραγική τους μοίρα. Οι διώξεις και οι καταστροφές της περιοχής κατά τη διάρκεια του 1921 είναι γεγονότα που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Οι επιζώντες από αυτές τις σφοδρές συγκρούσεις βρήκαν καταφύγιο στην Ελλάδα από το 1922, μεταφέροντας τις παραδόσεις και τις πολιτισμικές κληρονομίες τους μαζί τους.

Καθώς προχωρούμε, η φύση μας υποδέχεται με τη θαλπωρή της, δημιουργώντας μια ξεχωριστή εμπειρία. Αναρριχόμαστε ψηλότερα, η αίσθηση της ελευθερίας είναι εντονότερη από ποτέ. Στοχεύουμε στην κορυφή, η οποία μας περιμένει φωτεινή και ηλιόλουστη. Η χαρά μας είναι απερίγραπτη, καθώς φτάνουμε στο σημείο όπου ο ήλιος και το βουνό μας καλωσορίζουν μαζί.

Η επιστροφή από την κορυφή μας γεμίζει με αναμνήσεις και εμπειρίες, ανακαλύπτοντας τις ομορφιές της φύσης και της ιστορίας που συνδυάζονται σε αυτό το μαγευτικό ταξίδι. Κάτω χαμηλά, η Λευκόπετρα αναδύεται μέσα από την πολύχρωμη βλάστηση, ενώ η αίσθηση της αλληλοσύνδεσης με τη φύση και η ελευθερία που νιώθουμε αποτελεί μια πραγματική αναγέννηση.